ورود | ثبت نام

رای ثبت نام در این دوره بر روی این لینک کلیک کنید

پیشگفتار (1)
پیشگفتار (2)
پیشگفتار (3)
بیان و نگارش (1)
از كار انداختن ضامن بیان و نگارش(2)
از كار انداختن ضامن تعاریف و اصطلاحات
کاربردهای گُزارش
اهمیت و جایگاه گزارش نویسی(1)
اهمیت و جایگاه گزارش نویسی(2)
اهمیت و جایگاه گزارش در سازمان(1)
اهمیّت و جایگاه گزارش در سازمان(2)
پیش نیازهای یک گزارش خوب
از كار انداختن ضامن انواع گزارش از دیدگاه کاربردی
تقسیم گزارش از نظر موضوع
انواع گزارش از لحاظ محتوا
ویژگی های عمومی گزارش
از كار انداختن ضامن انواع گزارش از نظر نوع و شکل کلی
اهداف گزارش
ارکان و اجزای گزارش
از كار انداختن ضامن مراحل آماده سازی گزارش
از كار انداختن ضامن کاربرد ابزارهای تصویری در گزارش
از كار انداختن ضامن نرم افزارهای مناسب برای انواع گزارش ها
روانی و سادگی متن (1)
روانی و سادگی متن (2)
روانی و سادگی متن (3)
چند جمله درباره گزارش و گزارشگر
ویژگی های یک نوشته خوب
قواعد آیین نگارش و دستور زبان
باز سازی و ویرایش نهایی

Untitled Document

ارزش و جایگاه سخن را در ارائه گزارش تجزیه و تحلیل نمایید.


همواره برای نوشتن یا ارائه­ی «گزارش» بهتر است پیش از اقدام، پاسخ مناسبی برای چند پرسش، آماده کنیم: اینکه «چه بگوییم؟؛ چه زمانی بگوییم؟ به چه میزان بگوییم؟ چرا بگوییم؟ یا بنویسیم و . . .». برای پاسخ به پرسش­هایی از این دست، در اینجا به بررسی «ارزش و جایگاه سخن» می­پردازیم:
عرب­ها می­گویند: «خَيرُالكَلام مـاقَلّ وَ دَلَّ»؛ يعني بهترين كلام، آن است كه «كوتـاه» و «رسـا» باشد امّا بدانیم که «كوتاهي كلام، هرگز نبايد به رسـايي آن آسيب وارد كند و براي رساتر شدن كلام، نبايد به خود اجازه دهيم تا آن را بی­جهت طولاني كنيم». در اشعار زبان فارسی هم یک بیت معروف داریم که می­گوید:

کم گوی و گُزیده گوی چون دُر                          تا ز اَندک تو جهان شود پُر

بنابر این همیشه بهتر است که سخن را بی­جهت طولانی نکنیم و تا آنجایی که در توان داریم کوتاه و گزیده، سخن بگوییم.
«فرصت­شناسی و ارائه­ی سخن در زمان و مکان مناسب» هم می­تواند به عنوان ویژگی مهم درباره­ی «سخن» مورد توجه قرار گیرد. باز هم از مثالی در زبان عربی بهره می­بریم: «لِکُلِّ مقامِ مَقال»؛ یعنی برای هر جایگاهی، بهتر است سخنی مناسب و شایسته­ی آن ارائه کنیم و هر سخنی -هر چند زیبا و روان- مناسب هر مکان و زمانی نیست. «سعدی» در گلستان همیشه بهار خود می­گوید:
با خرابات­ نشینان ز کرامات ملاف                        هر سخن جایی و هر نقطه مکانی دارد